Katharina en Clemens Stemmer: Het Münsterland als nieuwe en oude thuis
Soms moet je eerst weggaan om van je eigen land te leren houden. Dit was het geval voor Clemens Stemmer uit Havixbeck. De 30-jarige groeide op in Münsterland, ging hier naar school, studeerde hier en voetbalde jarenlang bij een club. Toch besloot hij, met zijn bachelordiploma op zak, weer op weg te gaan. "Ik moest er gewoon uit," zegt hij. Andere plaatsen zien, nieuwe mensen ontmoeten. Nu is de industrieel ingenieur teruggekeerd - samen met zijn vrouw Katharina. Als inwoonster van Thüringen, zonder wortels in de regio, heeft zij het grootste deel van haar leven nooit een voet in Münsterland gezet. Nu doet ze dat elke dag. En de dienst Onboarding@Münsterland heeft haar geholpen om in de regio te komen.
Als een vakantiedorp
"De eerste keer dat ik in Havixbeck was, voelde het alsof ik in een vakantiedorp was," zegt Katharina Stemmer. De 28-jarige denkt aan de huiselijke boerderijen, de mooie klinkers, de vele fiets- en ruiterroutes. "Waar ik vandaan kom, bestaat dit niet in deze vorm." Katharina groeide bijna 400 kilometer verderop op in Sülzenbrücken, een stadje van net geen 600 inwoners. Uiteindelijk verliet zij Thüringen voor een stage - en ontmoette Clemens in Stuttgart.
Toen Clemens naar Paderborn ging om zijn masterdiploma te halen, voegde Katharina zich even later bij hem. Maar ze wilden zich daar niet vestigen. Zij wilden dicht bij tenminste één familie zijn en weer op het platteland wonen. "Zoals het gezegde luidt: je haalt het kind uit het dorp, maar je haalt het dorp niet uit het kind," zegt Clemens - "daar zit wel een kern van waarheid in."
En zo werd Havixbeck ook Katharina's nieuwe thuis. Een gedachte waar de 28-jarige snel warm voor liep. "Ik mis mijn ouders hier, natuurlijk. Maar bijna al mijn vrienden zijn verhuisd uit mijn oude huis," zegt Katharina. "En Havixbeck is maar een betrekkelijk kleine plaats, maar je hebt hier toch alles: supermarkten, dokters, de nabijheid van de grote stad Münster. En we houden allebei van het platteland." Ze hadden al "ja" gezegd in de Kolvenburg in Billerbeck. Maar voor de verhuizing wachtte het stel nog een horde: het vinden van een baan.
Service helpt bij de aankomst
Clemens zat in gesprek bij Ernsting's familie toen hij voor het eerst hoorde over de nieuwe dienst Onboarding@Münsterland van Münsterland e.V.. Een dienst die speciaal voor mensen als Clemens of Katharina is gemaakt: Hij ondersteunt nieuwkomers en repatrianten bij hun aankomst in Münsterland, beantwoordt vragen over wonen en werken, en brengt gelijkgestemden met elkaar in contact. "We willen de professionals een eerste gevoel geven van Münsterland. Ze moeten zich hier thuis voelen", zegt Monika Leiking, hoofd van de dienst Onboarding@Münsterland bij Münsterland e.V. Er is informatie over de regio en interessante werkgevers, welkomstmanifestaties, en "heel belangrijk: persoonlijk advies", legt Leiking uit.
Terwijl Clemens intussen een aanvaardingsbrief van de familie van Ernsting had ontvangen, nam Katharina zonder verder omhaal contact op met de inburgeringsdienst. Met succes. De mediawetenschapper kwam niet alleen meer te weten over de regio, maar ook over potentiële werkgevers. En vond uiteindelijk een baan bij Münsterland e.V. als projectmedewerker op de start-up afdeling.
De Münsterlander: nuchter, eerlijk en hartelijk
"Ik vind de welkomstbijeenkomsten ook heel goed," zegt ze, "daar kan ik mensen ontmoeten die in dezelfde situatie zitten als ik." Hoe dan ook, Katharina heeft veel te bieden over de mensen hier. "De mensen in Münsterland zijn nuchter, eerlijk en hartelijk. Hier is het glas vaak half vol in plaats van half leeg," denkt ze. Clemens knikt. "Als de Münsterlanders je eenmaal in hun hart gesloten hebben, zijn ze ongecompliceerd en plezierig." Dat is precies wat thuis voor hem maakt. En nu ook voor zijn vrouw Katharina.
